تاریخ باشگاه لیورپول را در این دوره میتوان درخشانترین و پرافتخارترین سالهای تاریخ این باشگاه دانست بهگونهٔ که این تیم در طول این سالها توانست ۱۰ بار فاتح لیگ دسته اول، ۲ عنوان در جام حذفی، ۴ عنوان در جام اتحادیه، ۴ عنوان در جام باشگاههای اروپا، ۲ عنوان در جام یوفا، ۱ عنوان در سوپر جام اروپا و ۹ عنوان قهرمانی در جام خیریه را بهدستآورد. این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول با گماشته شدن بیل شنکلی به عنوان سرمربی باشگاه آغاز شد و با فاجعه ورزشگاه هیسل پایان یافت.
زمانی که شنکلی از سرمربیگری باشگاه هادرسفیلد تاون استعفاء داد و به عنوان سرمربیگری لیورپول برگزیده شد، باشگاه هشت سال را در لیگ دسته دوم سپری میکرد. او در آغاز با اخراج ۲۴ بازیکن و تأسیس رختکنی ویژه در آنفیلد به نام “The Boot Room” سعی در بهبود شرایط بحران زده لیورپول آن زمان داشت. با اتخاذ تصمیماتی نوین از این دست و نظم بخشیدن به عملکرد باشگاه، در فصل ۱۹۶۱–۶۲ بار دیگر لیورپول را به سطح اول فوتبال انگلیس بازگرداند و دو سال پس از این صعود، در فصل ۱۹۶۴–۶۵ این باشگاه به ششمین قهرمانی خود در لیگ انگلستان دست یافت. پس از شنکلی، دستیار او باب پیزلی به عنوان سرمربی لیورپول برگزیدهشد که این عصر (۱۹۷۴–۱۹۸۳) موفقترین عصر باشگاه لیورپول بود. این باشگاه در عصر پیزلی، سه بار در سالهای ۱۹۷۷، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۱ قهرمان جام باشگاههای اروپا شد. موفقیتها در سطح اروپا پس از پیزلی همچنان ادامه داشت. در سال ۱۹۸۴ لیورپول با سرمربیگری جو فاگان (دستیار سابق پیزلی) برای چهارمین بار قهرمان اروپا شد. آنان در شهر رم با شکست دادن آ. اس. رم در فینال ۱۹۸۴ برای چهارمین مرتبه به مقام قهرمانی اروپا دست یافتند. در فصل بعد (۱۹۸۴–۱۹۸۵) لیورپول بار دیگر به فینال جام باشگاها راه یافت که با شکست در برابر یوونتوس به مقام دوم دست یافت. بروز فاجعه ورزشگاه هیسل پیش از آغاز این بازی سبب محرومیت ۵ ساله باشگاههای انگلیسی و محرومیت ۶ سالهٔ لیورپول در تمامی مسابقات بینالمللی شد.