جام جهانی فوتبال نه‌فقط بزرگ‌ترین رقابت ورزشی دنیا، بلکه بستری برای نمایش معماری عظیم، قدرت فرهنگی کشورها و خلق تجربه‌ای ماندگار برای میلیون‌ها هوادار است. در این نوشته، نگاهی خواهیم داشت به مهم‌ترین و تأثیرگذارترین ورزشگاه‌هایی که در تاریخ جام جهانی نقش‌آفرینی کرده‌اند. در این نوشته وب سایت آرسنال همراه ما بمانید.

استادیوم جام جهانی

جام جهانی فوتبال نه‌تنها صحنه رقابت‌های پرهیجان است، بلکه با ورزشگاه‌هایی شناخته می‌شود که خاطره‌ساز بوده‌اند؛ بناهایی باشکوه که در دل خود لحظات تاریخی، دستاوردهای درخشان و یاد میلیون‌ها هوادار را ثبت کرده‌اند. 

استادیوم های جام جهانی

طبق اخبار آرسنال چه آن‌ها که با ظرفیت‌های عظیم خود افسانه‌ای شده‌اند و چه آن‌ها که نمادی از معماری مدرن‌اند، همگی نقشی محوری در تعریف هویت جام جهانی بر عهده داشته‌اند. در ادامه با برخی از مشهورترین و برجسته‌ترین ورزشگاه‌های تاریخ این رقابت‌ها آشنا می‌شویم. 

استادیوم ماراکانا

• موقعیت: ریو دو ژانیرو، برزیل
• ظرفیت تاریخی: حدود ۲۰۰٬۰۰۰ نفر در جام جهانی ۱۹۵۰
• ظرفیت فعلی: حدود ۷۸٬۸۳۸ نفر

استادیوم ماراکانا برزیل

استادیوم ماراکانا یکی از برجسته‌ترین نمادهای فوتبال در جهان است و شهرت آن فراتر از مرزهای برزیل گسترش یافته.

این ورزشگاه در آستانه جام جهانی ۱۹۵۰ ساخته شد و ظرفیت شگفت‌انگیزش آن را در شمار بزرگ‌ترین استادیوم‌های تاریخ قرار داد.

فینال آن دوره، که در آن اروگوئه موفق شد برزیل را شکست دهد، با عنوان “ماراکانازو” به یکی از تلخ‌ترین خاطرات ملی برزیل بدل شد؛ واقعه‌ای که اثر عمیقی بر تاریخ و فرهنگ فوتبال کشور گذاشت.

جام جهانی در استادیوم ماراکانا

در سال‌های بعد، این استادیوم میزبان رویدادهای مهمی چون فینال جام جهانی ۲۰۱۴، مراسم المپیک ۲۰۱۶ و صدها مسابقه باشگاهی و ملی بود.

بازسازی‌های پیاپی و ارتقای استانداردها، جایگاه آن را به‌عنوان قلب فوتبال آمریکای جنوبی مستحکم‌تر کرد. ماراکانا فقط یک زمین ورزشی نیست؛ بلکه جایی است که تاریخ فوتبال با غرور، اندوه، شادی و افتخار ملی آمیخته شده است.

از فریادهای بی‌پایان تماشاگران تا صحنه‌های جاودانه قهرمانان، این ورزشگاه بخشی جدانشدنی از روح فوتبال برزیل است. 

استادیوم کمپ نو

1. موقعیت: بارسلون، اسپانیا
2. ظرفیت تاریخی: ۱۲۱٬۴۰۱ نفر در جام جهانی ۱۹۸۲
3. ظرفیت فعلی: حدود ۹۹٬۳۵۴ نفر 

ورزشگاه کمپ نو

استادیوم کمپ‌نو، خانه پرافتخار باشگاه بارسلونا، یکی از پرآوازه‌ترین نمادهای فوتبال اسپانیا و جهان است. این استادیوم با شکوه و معماری کلاسیک خود، در جام جهانی ۱۹۸۲ میزبان پنج دیدار برجسته بود.

با وجود اینکه اسپانیا در آن رقابت‌ها چندان درخشان ظاهر نشد، کمپ‌نو توانست نام خود را به‌عنوان یکی از ماندگارترین ورزشگاه‌های تاریخ جام جهانی ثبت کند. طراحی ویژه آن به هواداران این امکان را می‌داد که از هر نقطه، دیدی کامل بر زمین داشته باشند. 

جام جهانی در اسپانیا

بارسلونا به‌عنوان شهری فوتبالی، همواره فضایی پرشور در کمپ‌نو ایجاد کرده است. افزون بر جام جهانی، این ورزشگاه میزبان لیگ قهرمانان اروپا، جام یوفا و بازی‌های تیم ملی اسپانیا بوده است.

کمپ‌نو نقشی فراتر از فوتبال نیز ایفا کرده است؛ جایی که ارزش‌های فرهنگی و هویت کاتالان‌ها بازتاب یافته و حتی در جنبش‌های اجتماعی و سیاسی به‌عنوان یک نماد برجسته مطرح شده است. 

استادیوم آزتکا

• موقعیت: مکزیکوسیتی، مکزیک
• ظرفیت تاریخی: حدود ۱۱۴٬۶۰۰ نفر در جام جهانی ۱۹۸۶
• ظرفیت فعلی: حدود ۸۷٬۵۲۳ نفر   

استادیوم آزتکا مکزیک 

ورزشگاه آزتکا از همان آغاز به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین استادیوم‌های فوتبال دنیا شناخته شد. این مکان تنها استادیومی است که توانسته دو فینال جام جهانی را برگزار کند: سال ۱۹۷۰ با شکوه پله و سال ۱۹۸۶ با جادوی بی‌مانند مارادونا.

بازی افسانه‌ای آرژانتین و انگلستان در یک‌چهارم نهایی ۱۹۸۶ در این ورزشگاه برگزار شد؛ مسابقه‌ای که «دست خدا» و گل انفرادی مارادونا، نام آزتکا را برای همیشه در حافظه فوتبال جهانی حک کردند.

ورزشگاه آزتکا

این استادیوم با طراحی وسیع خود، میزبان ده‌ها هزار هوادار است و فضایی سرشار از انرژی خلق می‌کند. شور تماشاگران مکزیکی و آوازهای پرحرارت آنان، هر دیدار در آزتکا را به یک جشن بی‌نظیر تبدیل می‌کند.

آزتکا نه‌تنها خانه کلاب آمریکا و تیم ملی مکزیک است، بلکه با میزبانی کنسرت‌های موسیقی، مسابقات NFL و مراسم ملی، به یکی از مراکز فرهنگی کلیدی کشور بدل شده است. این استادیوم ترکیبی از تاریخ، غرور ملی و شور فوتبالی است؛ مکانی که خاطرات جهانی با صدای هواداران گره خورده‌اند.

استادیوم ومبلی

• موقعیت: لندن، انگلستان
• ظرفیت تاریخی: حدود ۹۸٬۶۰۰ نفر در سال ۱۹۶۶
• ظرفیت فعلی: حدود ۹۰٬۰۰۰ نفر 

استادیوم ومبلی لندن

استادیوم ومبلی به‌عنوان قلب فوتبال انگلستان، همواره جایگاهی تاریخی و فرهنگی داشته است. نسخه نخست آن در سال ۱۹۲۳ ساخته شد و مهم‌ترین لحظه‌اش، میزبانی فینال جام جهانی ۱۹۶۶ بود؛ جایی که سه‌شیرها با پیروزی مقابل آلمان غربی تنها قهرمانی تاریخ خود را جشن گرفتند.

آن مسابقه هنوز در حافظه فوتبال جهان زنده است. با گذشت سال‌ها، ومبلی قدیمی تخریب شد و در سال ۲۰۰۷ نسخه مدرن آن با طراحی خیره‌کننده افتتاح گردید. طاق مشهور این استادیوم که بر فراز لندن قرار گرفته، آن را به نمادی ماندگار از معماری ورزشی بدل کرده است. 

استادیوم ومبلی انگلیس

امروزه این استادیوم میزبان فینال‌های جام حذفی و جام اتحادیه، مسابقات ملی انگلستان، یورو ۲۰۲۰ و دیدارهای بین‌المللی متعدد است.

در حوزه فرهنگ نیز نقش پررنگی ایفا کرده است؛ از کنسرت لایو اید گرفته تا اجراهای مایکل جکسون، ادل و دیگر هنرمندان برجسته، ومبلی فراتر از فوتبال معنا پیدا کرده است.

ومبلی ترکیبی از میراث تاریخی، معماری مدرن و شور بی‌پایان هواداران است؛ نمادی که هر دیوارش روایتگر داستانی از فوتبال و فرهنگ است. 

استادیوم رز بول

• موقعیت: پاسادنا، کالیفرنیا، ایالات متحده
• ظرفیت تاریخی: حدود ۹۴٬۱۹۴ نفر در جام جهانی ۱۹۹۴
• ظرفیت فعلی: حدود ۸۹٬۷۰۲ نفر 

استادیوم رز بول آمریکا

استادیوم رز بول، ساخته‌شده در سال ۱۹۲۲، یکی از برجسته‌ترین استادیوم‌های ایالات متحده است که از همان ابتدا نقش مهمی در ورزش و فرهنگ ایفا کرده است.

این استادیوم در جام جهانی ۱۹۹۴ نقطه اوج خود را تجربه کرد؛ جایی که میزبان فینال بود و برزیل با پیروزی بر ایتالیا در ضربات پنالتی قهرمان جهان شد.

آن بازی یکی از پرتماشاگرترین فینال‌های تاریخ جام جهانی بود و رز بول را به نمادی بین‌المللی بدل کرد. در اصل این ورزشگاه برای “Rose Bowl Game” ساخته شد، اما با گذشت زمان به فضایی چندمنظوره برای ورزش و فرهنگ تبدیل گردید. 

ورزشگاه رز بول

رز بول تاکنون میزبان پنج دوره سوپربول، فینال جام جهانی زنان ۱۹۹۹، المپیک ۱۹۸۴ و رویدادهای بزرگ دیگری بوده است. طراحی آن با الهام از Yale Bowl انجام شد و ابتدا به‌شکل نعل اسب ساخته شد.

در سال ۱۹۲۸، بخش جنوبی اضافه شد و ورزشگاه به یک «کاسه» کامل تبدیل گردید. این مکان به‌عنوان میراث ملی تاریخی آمریکا شناخته شده و بازسازی‌های اخیر آن امکانات نوین را به سازه‌ای کلاسیک افزوده است.

رز بول علاوه بر فوتبال، محل اجرای کنسرت‌های باشکوه هنرمندانی مانند U2، Beyoncé، Rolling Stones و BTS بوده و همچنین بازار معروف “Rose Bowl Flea Market” را هر ماه میزبانی می‌کند.

رز بول سمبلی از تاریخ، فرهنگ و شکوه ورزشی آمریکاست؛ جایی که نسل‌ها از هواداران خاطرات فراموش‌نشدنی خود را در آن ساخته‌اند و همچنان قلب فوتبال ایالات متحده در آن می‌تپد. 

استادیوم سانتیاگو برنابئو

1. موقعیت: مادرید، اسپانیا
2. ظرفیت تاریخی: حدود ۹۰٬۰۸۹ نفر در جام جهانی ۱۹۸۲
3. ظرفیت فعلی پس از بازسازی ۲۰۲۴: حدود ۷۸٬۲۹۷ نفر 

سانتیاگو برنابئو اسپانیا 

استادیوم سانتیاگو برنابئو از سال ۱۹۴۷ خانه باشکوه باشگاه رئال مادرید بوده و به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین ورزشگاه‌های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.

این ورزشگاه به افتخار سانتیاگو برنابئو، رئیس تأثیرگذار باشگاه و معمار دوران طلایی مادریدی‌ها، نام‌گذاری شد.

این استادیوم در جام جهانی ۱۹۸۲ میزبان فینال بود؛ مسابقه‌ای به‌یادماندنی که ایتالیا در برابر آلمان غربی قهرمان شد. علاوه بر آن، چهار فینال لیگ قهرمانان اروپا و فینال کوپا لیبرتادورس ۲۰۱۸ در این مکان برگزار شده است. 

استادیوم سانتیاگو برنابئو

برنابئو در طول سال‌ها بارها بازسازی و مدرن‌سازی شده است؛ از نصب سقف و تابلوهای دیجیتال در دهه‌های گذشته گرفته تا ایجاد امکانات رفاهی پیشرفته، رستوران‌ها و فروشگاه‌های لوکس.

آخرین بازسازی این استادیوم در سال ۲۰۲۴ تکمیل شد؛ پروژه‌ای عظیم با هزینه بیش از ۱.۷ میلیارد یورو که شامل سقف جمع‌شونده، نمای مدرن و زمین قابل جابجایی بود.

امروز، سانتیاگو برنابئو نمادی از تاریخ و نوآوری است؛ جایی که اسطوره‌هایی مانند دی استفانو، پوشکاش، زیدان و رونالدو افسانه‌های فوتبالی خلق کردند. ترکیب میراث تاریخی و فناوری پیشرفته، این ورزشگاه را به یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین مقاصد فوتبالی جهان بدل کرده است. 

استادیوم سنتناریو

• موقعیت: مونته‌ویدئو، اروگوئه
• ظرفیت تاریخی: حدود ۹۰٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۳۰
• ظرفیت فعلی: حدود ۶۰٬۲۳۵ نفر

استادیوم سنتناریو اروگوئه 

ورزشگاه سنتناریو جایگاهی اسطوره‌ای در تاریخ فوتبال دارد؛ محلی که اولین فینال جام جهانی در سال ۱۹۳۰ در آن برگزار شد و بعدها توسط فیفا به‌عنوان نخستین «یادمان تاریخی فوتبال» در جهان شناخته شد.

ساخت این استادیوم در سال ۱۹۲۹ آغاز گردید و طی تنها ۹ ماه، با تلاش بیش از ۱۱۰۰ کارگر به سرانجام رسید.

نام آن به مناسبت صدمین سالگرد قانون اساسی اروگوئه انتخاب شد و از همان ابتدا به نمادی ملی تبدیل گردید. در نخستین جام جهانی، سنتناریو میزبان ۱۰ مسابقه از جمله فینال تاریخی بود که اروگوئه با پیروزی ۴–۲ برابر آرژانتین قهرمان جهان شد.

ورزشگاه سنتناریو 

معماری استادیوم به‌شکل کاسه‌ای و با چهار جایگاه طراحی شد و برج معروف “Torre de los Homenajes” در جایگاه المپیک ساخته شد؛ نمادی ماندگار از شکوه فوتبال اروگوئه.

این ورزشگاه در طول دهه‌ها میزبان رقابت‌های مهمی چون کوپا آمریکا، جام جهانی جوانان و فینال‌های کوپا لیبرتادورس بوده است. همچنین، دربی‌های پرهیجان پنیارول و ناسیونال، همیشه فضای خاصی به سنتناریو بخشیده‌اند. 

ورزشگاه سنتناریو اروگوئه

در زیر جایگاه المپیک موزه فوتبال اروگوئه قرار دارد که اشیای ارزشمند، جام‌ها و تصاویر تاریخی را به نمایش می‌گذارد.

با وجود بازسازی‌های گوناگون، سنتناریو هویت اصیل خود را حفظ کرده است و قرار است در جام جهانی ۲۰۳۰، با میزبانی افتتاحیه، یک‌بار دیگر تاریخ‌سازی کند.

این ورزشگاه ترکیبی از غرور ملی، میراث تاریخی و عشق بی‌پایان مردم اروگوئه به فوتبال است؛ جایی که گذشته، حال و آینده به هم پیوند می‌خورند.

استادیوم لوسیل

1. موقعیت: شهر لوسیل، حدود ۲۰ کیلومتری شمال دوحه، قطر
2. ظرفیت تاریخی: حدود ۸۸٬۹۶۶ نفر در جام جهانی ۲۰۲۲
3. ظرفیت آینده: کاهش به حدود ۴۰٬۰۰۰ نفر

استادیوم لوسیل قطر 

ورزشگاه لوسیل، شاهکاری در معماری مدرن و فناوری پایدار، به‌عنوان بزرگ‌ترین ورزشگاه قطر و خاورمیانه شناخته می‌شود. طراحی این سازه باشکوه توسط Foster + Partners با همکاری MANICA Architecture صورت گرفت و ساخت آن از سال ۲۰۱۷ آغاز گردید.

در جام جهانی ۲۰۲۲، این ورزشگاه نقشی محوری داشت و میزبان ۱۰ مسابقه مهم بود که نقطه اوج آن فینال تماشایی آرژانتین و فرانسه بود؛ دیداری که با قهرمانی آرژانتین و ثبت لحظه‌ای تاریخی در تاریخ فوتبال به پایان رسید.

نمای بیرونی این استادیوم از ظروف سنتی عربی و فانوس‌های فنار الهام گرفته و با بیش از ۴٬۲۰۰ پنل مثلثی آلومینیومی طلایی تزیین شده است.

سقف گسترده آن با مساحت ۴۵٬۰۰۰ متر مربع، یکی از پیچیده‌ترین سقف‌های کابلی-غشایی جهان است که بازی نور و سایه را به شکلی زیبا در فضای داخلی به نمایش می‌گذارد.

استادیوم لوسیل جام جهانی

از منظر پایداری، لوسیل نمونه‌ای پیشرفته محسوب می‌شود. استفاده از سیستم خنک‌کننده خورشیدی و فناوری‌های کاهش مصرف انرژی باعث شد این ورزشگاه موفق به کسب بالاترین رتبه پنج‌ستاره GSAS گردد.

پس از پایان جام جهانی، قرار است این استادیوم به فضایی چندمنظوره تبدیل شود؛ شامل مدارس، فروشگاه‌ها، کافه‌ها، مراکز درمانی و ورزشی که در چارچوب اصلی استادیوم جای خواهند گرفت. لوسیل نمایانگر پیوند سنت‌های عربی با نوآوری‌های مدرن است.

این ورزشگاه نه‌تنها نماد جاه‌طلبی قطر در سطح جهانی شد، بلکه تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای هواداران رقم زد و برای همیشه در تاریخ جام جهانی ماندگار خواهد ماند. 

استادیوم المپیک برلین

1. موقعیت: منطقه شارلوتنبورگ، غرب برلین، آلمان
2. ظرفیت تاریخی: حدود ۱۱۰٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۳۶
3. ظرفیت فعلی: حدود ۷۴٬۴۷۵ نفر 

استادیوم برلین

استادیوم المپیک برلین در سال ۱۹۳۶ به‌منظور میزبانی بازی‌های المپیک ساخته شد و به‌سرعت جایگاهی ویژه در تاریخ معماری و سیاست پیدا کرد.

طراحی آن توسط ورنر مارش انجام شد و جزئی از پروژه عظیم «Reichssportfeld» بود که امکانات گسترده‌ای از جمله برج ناقوس، آمفی‌تئاتر و میدان‌های ورزشی را در بر می‌گرفت.

ساختار بیضی‌شکل، نمای نئوکلاسیک و فرورفتگی زمین در عمق ۱۲ متر باعث شد این ورزشگاه نمادی از عظمت به نظر برسد. در المپیک ۱۹۳۶، این استادیوم به محلی برای تبلیغات رژیم نازی بدل شد. 

ورزشگاه المپیک برلین

هیتلر از جایگاه مخصوص خود مسابقات را تماشا می‌کرد و قصد داشت شکوه رژیمش را نمایش دهد. با این حال، عملکرد تاریخی جسی اوونز، قهرمان آمریکایی، که چهار مدال طلا کسب کرد، به شکلی نمادین شکست بزرگی برای ایدئولوژی نازی‌ها رقم زد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، ورزشگاه به‌عنوان مقر نیروهای بریتانیایی استفاده شد. در دهه‌های بعد بازسازی‌هایی صورت گرفت تا با استانداردهای نوین هم‌خوان شود.

مهم‌ترین تغییر بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ رخ داد؛ زمانی که برای جام جهانی ۲۰۰۶ سقف جدید نصب شد، امکانات VIP ارتقا یافت، نورپردازی مدرن اضافه شد و ساختار تاریخی حفظ گردید.

ورزشگاه برلین

این استادیوم میزبان فینال جام جهانی ۲۰۰۶ بود؛ دیداری مهیج بین ایتالیا و فرانسه که در نهایت با ضربات پنالتی و قهرمانی ایتالیا به پایان رسید. همچنین فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۵ و دیدارهای جام حذفی آلمان در این مکان برگزار شده‌اند.

امروزه المپیک برلین تنها یک استادیوم فوتبال نیست؛ بلکه میزبان کنسرت‌های بزرگ جهانی، رویدادهای فرهنگی و حتی مراسم مذهبی است. نمازخانه طلایی در طبقه همکف، که هنگام بازی‌های هرتا برلین فعال می‌شود، جلوه‌ای خاص از پیوند فرهنگ و ورزش است.

استادیوم المپیک برلین از گذشته‌ای تاریک تا آینده‌ای روشن، نمادی زنده از تاریخ پر فراز و نشیب آلمان است—مکانی که اکنون بیش از هر چیز به همبستگی و شور جهانی ورزش تعلق دارد. 

استادیوم ساکر سیتی

1. موقعیت: منطقه ناسرک، حاشیه سووتو، ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی
2. ظرفیت تاریخی: حدود ۸۴٬۴۹۰ نفر در جام جهانی ۲۰۱۰
3. ظرفیت فعلی: حدود ۹۴٬۷۳۶ نفر 

ورزشگاه ساکر سیتی

استادیوم ساکر سیتی، یا همان FNB Stadium، بزرگ‌ترین استادیوم قاره آفریقاست و به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین نمادهای فوتبال جهان مطرح است.

این استادیوم در سال ۱۹۸۷ ساخته شد و در آستانه جام جهانی ۲۰۱0 undergo بازسازی عظیمی با سرمایه‌ای حدود ۴۴۰ میلیون دلار قرار گرفت تا به مرکز ثقل نخستین جام جهانی برگزارشده در آفریقا تبدیل شود.

الهام طراحی این استادیوم از «Calabash»، ظرف سنتی آفریقایی، گرفته شده است؛ ظرفی که نشان‌دهنده وحدت، فرهنگ و میراث قاره است. نمای خارجی آن با موزاییک‌های رنگ خاکی و آتشین پوشیده شده و حلقه نورانی تعبیه‌شده در پایین سازه، تصویری از یک ظرف شعله‌ور را القا می‌کند. 

ساکر سیتی آفریقای جنوبی

این ورزشگاه در جام جهانی ۲۰۱۰ میزبان دیدار افتتاحیه آفریقای جنوبی و مکزیک، مسابقات حساس تیم‌های بزرگ جهان و در نهایت فینال اسپانیا و هلند بود؛ جایی که آندرس اینیستا با گل تاریخی خود، قهرمانی نخست اسپانیا را رقم زد.

این مکان همچنین آخرین حضور عمومی نلسون ماندلا در مراسم اختتامیه را شاهد بود؛ لحظه‌ای که برای همیشه در تاریخ آفریقا ماندگار شد. گذشته از فوتبال، ساکر سیتی میزبان رویدادهای سیاسی و فرهنگی بزرگی بوده است: از سخنرانی ماندلا پس از آزادی در سال ۱۹۹۰، مراسم یادبود او در ۲۰۱۳، تا کنسرت‌های ستارگانی مانند U2، Beyoncé و Ed Sheeran.

دربی پرشور سووتو میان کایزر چیفز و اورلاندو پایرتس نیز در این استادیوم برگزار می‌شود و بیش از ۹۰ هزار هوادار را به وجد می‌آورد.

از نظر امکانات، ساکر سیتی دارای ۱۹۵ جایگاه VIP، سیستم نورپردازی مدرن، سقف نیمه‌پوشیده و فضای اختصاصی برای رسانه‌ها و هواداران است. این ورزشگاه امروز به مرکزی برای توسعه فوتبال آفریقای جنوبی و الهام‌بخش نسل‌های آینده بدل شده است. 

ورزشگاه های جام جهانی

نام ورزشگاه	کشور	ظرفیت تاریخی	سال‌های میزبانی جام جهانی
ماراکانا (Maracanã)	برزیل	۲۰۰٬۰۰۰ نفر	۱۹۵۰ (فینال)، ۲۰۱۴ (فینال)
کمپ نو (Camp Nou)	اسپانیا	۱۲۱٬۴۰۱ نفر	۱۹۸۲
آزتکا (Azteca)	مکزیک	۱۱۴٬۶۰۰ نفر	۱۹۷۰ (فینال)، ۱۹۸۶ (فینال)
ومبلی (Wembley)	انگلستان	۹۸٬۶۰۰ نفر	۱۹۶۶ (فینال)
رز بول (Rose Bowl)	آمریکا	۹۴٬۱۹۴ نفر	۱۹۹۴ (فینال)
برنابئو (Bernabéu)	اسپانیا	۹۰٬۰۸۹ نفر	۱۹۸۲ (فینال)
سنتناریو (Centenario)	اروگوئه	۹۰٬۰۰۰ نفر	۱۹۳۰ (فینال)
لوسیل (Lusail)	قطر	۸۸٬۹۶۶ نفر	۲۰۲۲ (فینال)
المپیک برلین (Olympiastadion)	آلمان	۱۱۰٬۰۰۰ نفر	۲۰۰۶ (فینال)
ساکر سیتی (Soccer City)	آفریقای جنوبی	۸۴٬۴۹۰ نفر	۲۰۱۰ (فینال)

استادیوم های جام جهانی 2026

جام جهانی ۲۰۲۶، صفحه‌ای تازه در تاریخ فوتبال خواهد گشود. این نخستین دوره‌ای است که با حضور ۴۸ تیم برگزار می‌شود و سه کشور ایالات متحده، کانادا و مکزیک میزبانی مشترک آن را بر عهده دارند.

این تصمیم، جام جهانی را از هر نظر به بزرگ‌ترین و فراگیرترین تورنمنت ورزشی تاریخ بدل کرده است. مجموعاً ۱۶ شهر و ۱۶ ورزشگاه مدرن و نمادین برای برگزاری رقابت‌ها انتخاب شده‌اند.

MetLife Stadium در نیوجرسی میزبان فینال پرشکوه خواهد بود. استادیوم آزتکا در مکزیکوسیتی با تاریخ پرافتخار خود میزبان افتتاحیه خواهد بود و BC Place در ونکوور نمادی از حضور پررنگ کانادا خواهد بود.

در کنار این‌ها، ورزشگاه‌هایی همچون AT&T Stadium در دالاس، Mercedes-Benz Stadium در آتلانتا و SoFi Stadium در لس‌آنجلس با طراحی‌های پیشرفته، ظرفیت‌های عظیم و امکانات مدرن، تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای تماشاگران فراهم خواهند کرد.

این تورنمنت نه‌تنها به دلیل افزایش تعداد تیم‌ها و بازی‌ها رکوردشکن است، بلکه به واسطه تنوع فرهنگی و معماری ورزشگاه‌ها، نقطه عطفی در تاریخ جام جهانی خواهد بود. 

برترین ورزشگاه‌های جام جهانی

استادیوم‌ها در جام جهانی همیشه فراتر از بناهای ورزشی بوده‌اند؛ آن‌ها مظهر هویت ملی، داستان‌گوی خاطرات تاریخی و تجلی شور جمعی هواداران‌اند. از فریادهای پرشور در ماراکانا گرفته تا طراحی مدرن و باشکوه لوسیل، هر ورزشگاه بخشی از میراث جهانی فوتبال است.

این مقاله نگاهی داشت به آن سوی آمارها؛ به روح و داستان‌هایی که در دل ورزشگاه‌ها شکل گرفته‌اند. جام جهانی ۲۰۲۶ نیز با ورزشگاه‌هایش، یادگاری تازه از وحدت، رقابت و زیبایی فوتبال برای آیندگان خواهد بود. 

⏬مقالات پیشنهادی⏬

بهترین فینال های تاریخ جام جهانی بهترین مهاجمان جام جهانی میزبان فینال جام جهانی 2026